Szczepienia, czyli o tym jak prawie zostałam antyszczepionkowcem.

Oczywiście tytuł jest nieco przewrotny. Jasne, że nie będę zaliczać się do grupy tzw. "antyszczepionkowców". Moja wiedza medyczna nie pozwala mi także wiązać szczepień z autyzmem. Zgadzam się również z tezą, że brak szczepień spowodował powrót chorób, z którymi, właśnie dzięki szczepionkom, się pożegnaliśmy.

Nie mniej jednak, po wszystkich naszych dotychczasowych przeżyciach, zaczęłam się troszkę bardziej nad tematem szczepień pochylać i zgodzę się, że nie mamy jednak 100% pewności, że szczepienie w jakiś sposób nam nie zaszkodzi. Oczywiście jest to analogiczne, tak jak w przypadku innych lekarstw, jedzenia itp. W przypadku szczepień jednak nasuwa mi się pewien inny tok myślenia. Otóż zaczynam myśleć, czy jednak kalendarz szczepień nie powinien być lepiej przemyślany. Strasznie dużo tych szczepień w pierwszych 18mż oraz zastanawiam się, czy weryfikacja przeprowadzana przez pediatrów przed szczepieniem nie powinna być dokładniejsza. 

Już spieszę z wyjaśnieniem, co mam na myśli, na podstawie naszego przypadku.

Pierwsze szczepienia w szpitalu bez problemu. Przynajmniej ja nie zauważyłam żadnych objawów, choć kto wie, ta gorączka i biegunka z niewyjaśnionych przyczyn dwa tygodnie po porodzie, może to właśnie szczepienia. Biorąc pod uwagę jak toczą się nasze kolejne spotkania ze szczepionkami, mogło tak właśnie być.

Kolejne szczepienie już w przychodni, zgodnie z kalendarzem:  szczepionka 5w1, wzwB, pneumokoki. Wszystkie trzy na raz. Dwie godziny po szczepieniu pół godzinny płacz, przez pełną dobę gorączka powyżej 38 stopni. W mojej ocenie zanik kontaktu z dzieckiem, ale mogła na to wpłynąć podwyższona temperatura.

Następne szczepienia rozdzielone tydzień po tygodniu. Po 5w1 raczej wszystko w porządku, a po pneumokokach znowu gorączka 38 i powyżej, równo przez dobę. 

Kolejne było znowu 5w1 w 24tż i przebiegło bez zakłóceń. Potem znowu wzwB w 27tż i także wszystko ok.

Idąc dalej doszliśmy do szczepienia MMR, po tym szczepieniu niby wszystko ok. Choć jest szereg objawów, według ulotki, które mogą pojawić się nawet dwa tygodnie po szczepionce. Tydzień po MMR pneumokoki i znowu się zaczęło. Płacz przez pół godziny, wieczorem dreszcze, gorączka przez równo trzy doby, utrudniony kontakt z dzieckiem. Nagle zapomniała wszystko co potrafiła do tej pory. Po ustąpieniu gorączki wysypka schodząca w dół. Najpierw klatka piersiowa, potem uda. Po dwóch dniach zanika. Wiki wraca do normalnego zachowania, przypomina sobie nauczone wcześniej słowa i czynności. Kontrolnie idziemy do lekarza, diagnozuje tzw. "wirusową trzydniówkę" mimo, iż przeważnie choroba ta jest raz w życiu i już właśnie ten raz u nas był, w grudniu, niezależnie od szczepień. Jednak słyszę, że są takie dzieci, które do 4rż przechodzą taką trzydniówkę mimo wszystko kilka razy. Pani doktor widzi zaczerwienione gardło, ale mówi, że już ok, że już po chorobie. Od wizyty mijają cztery dni i znowu gorączka powyżej 38 stopni. Wizyta u innego pediatry, ponieważ była niedziela. Diagnoza ostre zapalenie gardła. Dostajemy antybiotyk. Jednak gorączka znowu przez równo trzy doby i po ustąpieniu gorączki wysypka. Tyle, że do objawów dołącza biegunka. Wiki zmęczona, osłabiona, ale nie jest najgorzej, znosi to wszystko bardzo dzielnie. Myślę, że to uczulenie na antybiotyk (wyrażam właśnie taką głęboką nadzieję), dlatego jutro ponowna wizyta u pediatry. 
Jednak te wszystkie nasze doświadczenia, objawy pojawiające się po szczepieniu przeciw pneumokokom i fakt, że pneumokoki w szczepieniach obowiązkowych są stosunkowo nową szczepionką (klik) i doczekały się ciężkich powikłań (klik), uruchamia moje myślenie. Mianowicie:

Oczywiście wszystko powyżej może być po prostu jednym wielkim zbiegiem okoliczności. I na tym też, stawiając diagnozy, bazują pediatrzy. Nikt nie zgłasza żadnych problemów, działań niepożądanych po szczepieniu, nie mówi się o tzw. NOP (klik). A mnie się zaczyna wydawać, że to trochę zamiatanie pod dywan. Nie jestem za tym, żeby nie szczepić. Oczywiście, że szczepić, ale może po porostu należy się lepiej do tej procedury przyłożyć. 

• Przede wszystkim zgłaszać wszystko co się dzieje, ponieważ to będzie prowokować koncerny farmaceutyczne do badań nad szczepionkami i ich udoskonaleniem. 
• Po drugie sztywny kalendarz mógłby stać się kalendarzem indywidualnym. Skoro w przypadku rozwoju są przedziały "od" "do", to dlaczego nie robić tak w szczepieniach? Może nie każdy maluch jest gotowy właśnie w tym samym czasie. Może dostosować kalendarz szczepień właśnie do rozwoju i ustalić szczepienia wraz z osiąganiem przez dziecko kolejnych progów umiejętności?
• I ostatnia rzecz to dokładniej badać przed szczepieniem. Może badania moczu i krwi, aby odpowiedzieć na pytanie czy na pewno nie tli się jakaś choroba. Oraz dokładny wywiad z rodzicami na temat rozwoju ich pociechy.

Takie właśnie przemyślenia zabrałam po naszych szczepieniach, bo dla mnie to wcale nie są zbiegi okoliczności i chociaż ten największy szczyt szczepionkowy za nami i choć serce mnie boli, kiedy muszę pozwolić ukłuć i pobrać krew Wiktorii, to przed każdym kolejnym szczepieniem zrobię badania, marker stanu zpalnego, CRP i pobiorę Wiktorii mocz do analizy, żebym wiedziała, że przygotowałam się solidniej. A do firm produkujących szczepionki, zgodnie z ulotką, sama wyślę maile, opisując, według mnie, działania niepożądane. Tylko tyle i aż tyle. I trochę zacznę rozumieć rodziców "antyszczepionkowców", ponieważ kiedy po szczepieniu dzieje się jeszcze gorzej niż u nas, to można naprawdę zwątpić.