Jest inaczej...

Dawno mnie tu nie było, przepraszam, ale potrzebowałam czasu, żeby ułożyć myśli i towarzyszące im emocje. Nie chciałam po raz tysięczny pisać jak bardzo mi źle i jak bardzo boli...

Dzisiaj, teraz jest już inaczej. Tęsknię za Moimi Maluchami, za obydwoma, ale wiem, że właśnie dla nich muszę żyć dalej, nie mogę pokazać, że jestem słaba, muszę dać radę.

Tak wiele w moim życiu się zmieniło, spotkania z psychologiem, moje przemyślenia, wszystko uświadomiło mi, że nigdy nie jest za późno, by być szczęśliwym. Ostatnio przeczytałam takie zdanie:

"Dorosłość to nie ilość przeżytych lat. Do­rosłość to ilość od­ro­bionych za­dań do­mowych, za­danych przez nau­czyciela o imieniu Czas, w szko­le życia…"

i utożsamiam się w pełni z tymi słowami. Bo ja właśnie teraz dorosłam, dopiero teraz zrozumiałam jak wiele mam i z jak wielu rzeczy mogę się cieszyć. Nie trzeba ciągłych uniesień, motyli w brzuchu, wystarczy ta zwykła, szara codzienność, ale razem, to wystarczy, żeby być szczęśliwym. To właśnie znaczy być naprawdę dorosłym, nie wymagać od życia niczego nadzwyczajnego, a po prostu nauczyć się nim cieszyć, takim, jakie jest.

Ostatni miesiąc był trudny, oczekiwanie na badania, trochę nerwów, emocji i są. Wiem, że moje dziecko odeszło, bo było bardzo chore, wiem, że nie chciałabym fundować mu takiego cierpienia w ziemskim życiu, bo to byłby egoizm. Niby wiem, że nie miałam na to wpływu, czy jest łatwiej...nie chyba nie, tęsknię za Nim tak samo mocno, nie ma ani jednego dnia, w którym o Nim nie myślę, ale Jemu na pewno jest łatwiej, bo nie cierpi. A każda matka chce, żeby Jej dziecko nie znało bólu i cierpienia...i tak właśnie o tym myślę.

Przewartościowałam swoje życie, zmieniłam się, jest mi ze sobą dużo lepiej...jestem szczęśliwa i czekam, aż do Nas przyjdziesz Nasz Skarbie na dłużej, na zawsze, nie tylko na chwilę.