Wyznanie miłości. Kocham Cię córeczko.

Blog jest miejscem, które poznało moje smutki, łzy, cierpienie, ale też rodzącą się radość i uśmiech. Zna moje chwile słabości i wybuchy optymizmu, dlatego zachowam te treści na długo... Chciałabym, aby kiedyś moja córka przeczytała to wszystko i dowiedziała się, jak walczyliśmy o Nią oraz ile znaczył dla nas jej braciszek. W związku z tym pozwolę sobie na bardzo osobisty wpis. Post kierowany do mojego dziecka, cudu naszej miłości...

Wiktorio,

Jesteś z Nami już 11 tygodni, powoli nauczyliśmy się Ciebie, staramy się zaspokoić każdą Twoją potrzebę. Pomimo tego, że Twoje "kolki" znacząco nadwyrężyły naszą cierpliwość, nie wyobrażamy już sobie życia bez Ciebie. Stałaś się jasnym promyczkiem na naszym pochmurnym wcześniej niebie. Każdy Twój uśmiech koi złamane serca. Zbudowałaś naszą miłość (moją i taty) na nowo. Od kiedy jesteś, jesteśmy innymi ludźmi. Ludźmi, którzy widzą sens życia, mają marzenia, nie odczuwają już tej cholernej pustki i są spełnieni. 

Chciałabym Ci powiedzieć jak bardzo Cię kocham i obiecuję, że postaram się pokazać Ci to przez całe moje życie. Chcę Tobie również podziękować za to, że wybrałaś właśnie nas, że zechciałaś się pojawić akurat dla nas i że zachwycasz i zaskakujesz nas każdego dnia.

Uwielbiamy Twoje "mee" w wołaniu mamy. Kochamy Twoje malutkie rączki, które tulą się do nas. Cudownie jest słyszeć ten spokojny oddech, kiedy czujesz się bezpiecznie. Przemiło jest prowadzić z Tobą pierwsze rozmowy, słuchać Twojego gaworzenia i wygłupiać się z Tobą.  

Jesteś Cudem, owocem naszej miłości 

i największym szczęściem!! 

Kocham Cię

Mama